Średniowieczny Sztylet Amont Decor Habitat - Sztylet Wypraw Wikingów
Sztylet to krótka kolna broń biała (w formie pomniejszonego puginału), używana głównie w XVI - XIX w.
Sztylet posiada najczęściej prostą, cienką, ostro zakończoną głownię i niewielki prosty jelec. Najwcześniejsze formy sztyletu, wykonywane z kamienia, kości lub rogu, znane są z paleolitu. Wraz z rozwojem metalurgii sztylety zaczęto wykonywać z metalu, a jako broń szczególnie rozpowszechniły się w okresie średniowiecza i renesansu. Specyficznym rodzajem sztyletu był XVIII-wieczny sztylet artyleryjski, na którego głowni wyryta była podziałka służąca do obliczania kalibru dział.
Współcześnie mianem sztyletów określane są również niektóre rodzaje noży, charakteryzujące się wąską, obosieczną głownią o profilu symetrycznym, z centralnie ułożonym sztychem.
Sztyletów używano także do zabójstw, m.in. do eliminacji przeciwników politycznych, np. Juliusza Cezara.
Wikingowie byli skandynawskimi wojownikami, którzy od VIII wieku podejmowali dalekie wyprawy o charakterze kupieckim, rabunkowym lub osadniczym. Główne siedziby posiadali głównie w basenie Morza Bałtyckiego i półwyspu skandynawskiego. Organizatorami wypraw do krajów Europy Zachodniej byli m.in. Normanowie duńscy i norwescy, a także mieszkańcy dzisiejszej Szwecji południowej (prowincje Bohuslän, Halland, Uppland, Skania i Blekinge).
Normanowie skandynawscy, głównie Swionowie, organizowali wyprawy do krajów położonych na wschód i południe od ich ojczyzny, docierając do Bułgarii Kamskiej, Rusi Kijowskiej, Bizancjum, a nawet Kalifatu Bagdadzkiego. Wikingowie dotarli też do Ameryki Północnej na długo przed Kolumbem. Dopłynęli do półwyspu Labrador – Winlandii (wschodnie wybrzeże Kanady).
Najważniejsze cechy:
- Wykonany z wytrzymałej stali
- Długość całkowita: 35 cm
- Długość ostrza: 19,5 cm
- Grubość głowni: 2 mm
