Zazwyczaj wiatrówki sprzedawane są z mechanicznymi przyrządami celowniczymi, dobrze jest kiedy są regulowane, wtedy można sobie dostosować je do predyspozycji strzelca, a także do odległości, na jakich strzelamy. Niestety ten system zda się jedynie na krótkich i średnich dystansach jeśli strzelec jest wprawiony. Zawodowcy strzelają na 50 metrów do celu, ale to są olimpijczycy i trenują całe życie, więc wątpliwe jest, żeby oddać celny strzał, na takiej odległości dopiero zaczynając przygodę. Naprzeciw amatorom strzelania, którzy wysoko postawili sobie poprzeczkę wychodzą takie akcesoria jak lunety celownicze. Dobra luneta potrafi przybliżyć obraz dziewięciokrotnie. Niewidoczny cel staje się bliski i wyraźny nawet dla osób, które noszą okulary.
Parametry lunety
Do najważniejszych parametrów lunety należą:
- Pole widzenia lunety – jest to szerokość obszaru, który jest objęty przez lunetę i widoczny w niej z pewnej odległości. Podaje się ją w metrach na 100 metrów. Istotna jest pewna zależność między polem widzenia i powiększeniem. Im większe zbliżenie, tym węższe jest pole widzenia.
- Sprawność lunety – w prostych słowach jest to parametr określający, jak dobrze luneta będzie sprawowała się przy słabym świetle. Im większy ten parametr tym obraz w lunecie będzie lepszy przy pochmurnym niebie.
- Wypełnienie azotem – takie rozwiązanie zapobiega parowaniu od wewnątrz szkieł. Zazwyczaj występuje to kiedy przenosimy celownik optyczny z jednego miejsca na miejsce i występuje różnica temperatur, np. kiedy jesienią wyciągniemy wiatrówkę z ciepłego pomieszczenia na chłodne powietrze. Suchy azot ma za zadanie nie dopuścić do parowania obiektywu.
- Błąd paralaksy – występuje wtedy gdy obraz z lunety ogniskuje się inaczej niż krzyż celowniczy. Dlatego ważne jest, aby przykładać oko do lunety zawsze w tej samej odległości. Jeśli luneta ma regulowaną paralaksę, to znajduje się na niej dodatkowy pierścień lub wieżyczka.
- MOA – jest to kąt pomiędzy celem a środkiem krzyża celowniczego. Technicznie na siatce celowniczej oznacza jedną przedziałkę w pionie lub poziomie, czyli przekręcenie wieżyczki regulującej krzyż o jeden poziom (można wtedy usłyszeć charakterystyczne kliknięcie).
- Rodzaj krzyża celowniczego (siatki celowniczej) – za siatkę celowniczą uznaje się naniesione wewnątrz lunety nitki i belki, które wyznaczają celownik. Najprostszym przykładem mogą być dwie kreski w znak X (krzyża stąd nazwa krzyż celowniczy). Z biegiem lat wzbogacano krzyż o różne dodatkowe punkty odniesienia, pionowe i poziome belki, a także inne elementy pomocne przy celowaniu (stąd nazwa siatka celownicza).
Do tej pory skonstruowano wiele siatek celowniczych, ale to tak obszerny temat, że zasługuje na osobny artykuł.