Replika pocisku Amont Decor Habitat - Nabój do MP-40

Replika pocisku Amont Decor Habitat - Nabój do MP-40

Replika naboju do karabinu M1 Garand o długości 3 cm.

MP 40 (niem. Maschinenpistole 40) – niemiecki pistolet maszynowy kalibru 9 mm, zasilany nabojem 9 × 19 mm Parabellum, produkowany w czasie II wojny światowej. Popularnie nazywany Schmeisserem, choć w istocie niemiecki konstruktor Hugo Schmeisser stworzył tylko magazynek. W okresie międzywojennym armia niemiecka posiadała 37 000 pistoletów maszynowych (głównie MP 18 I i MP 28 II), nie były one jednak przepisowym uzbrojeniem. Dopiero doświadczenia wojen toczonych na świecie w latach 30 XX wieku spowodowały zwiększenie zainteresowania tym rodzajem broni.

Ponieważ używane już typy pistoletów maszynowych uznano za przestarzałe, postanowiono skonstruować nowy pistolet maszynowy. 29 czerwca 1938 r. nowy pistolet został przyjęty do uzbrojenia jako MP 38. Była to konstrukcja nowoczesna, ale dość kłopotliwa i skomplikowana w produkcji. Najbardziej kłopotliwym w produkcji elementem broni była komora zamkowa. Skomplikowana technologia powodowała, że do końca 1940 r. wyprodukowano zaledwie 40 000 egzemplarzy MP 38. Było to o wiele za mało jak na potrzeby stale rozwijającego się Wehrmachtu. Największą nowością w prototypie opracowanym przez HWA była nowa komora zamkowa. Jej projektantem był inżynier Anton Peter. Był on zwolennikiem stosowania w produkcji broni elementów wykonywanych metodą tłoczenia ze stalowej blachy (Anton Peter był nazywany przez współpracowników Stahlblech Peter, niem. Blaszany Piotruś). Zaprojektowana przez niego komora zamkowa była zwijana z blachy stalowej i zgrzewana punktowo. Była ona prostsza w produkcji niż rurowa komora zamkowa MP 38, a jej dodatkową zaletą była mniejsza powierzchnia styku zamka z komorą zamkową, dzięki czemu zmniejszyło się ryzyko zacięć w przypadku zanieczyszczenia broni. Poza nową komorą zamkową nowy był chwyt pistoletowy wykonany także metodą tłoczenia z blachy (MP 38 ta część była aluminiowym odlewem). Przyspieszeniu produkcji służyć miała także rezygnacja z obróbki kosmetycznej (jej rezultatem było nowe gładkie gniazdo magazynka).